Mogelijk slot

Ik vrees dat ik hier niet meer zo frequent ga posten, of ik moet hele leuke plaatjes hebben.

Heb niet zo'n zin meer m'n leven hier, dat ook steeds alledaagser begint te worden, op deze manier te etaleren. Anders valt er bovendien ook niks meer te vertellen als ik weer onder jullie ben. Dus... ik adviseer email, msn (hrogier@hotmail.com) of skype (rogiervandoorn) om bij te praten (het is hier 5u later dan in NL)... en dank voor jullie comments tot nog toe.

Ik ga in oktober weer wat tripjes maken en 7 oktober komen Koen en Annemarie langs, dus dat levert allemaal vast wel weer wat stof tot posten op.

Tot binnenkort,

Rogier

Otherwise engaged

Ben er nog
Alles bijzonder in orde
Maar op het moment even meer bezig met dingen meemaken dan met dingen opschrijven, op een zeer positieve manier :)
r

Tripje

Jaaaaaaaaa.... de toerist uitgehangen. Dagtripje naar Cu Chi tunnels en Cao Dai tempels. Ik was vergeten hoe 'n ellende dat allemaal ook alweer was en wat een vreselijke blassee ouwe zak ik eigenlijk aan het worden ben. Urenlang met z'n 15-en in een busje zonder airco zitten zweten om twee keer even een uurtje uitgebraakt te worden om in colonnes bij een attractie die op zich ook al niet zo bijzonder is langs te lopen. Dat soort dingen heb ik eventjes gedacht... maar uiteindelijk kregen positieve gevoelens de overhand :) onder andere door een opmerking van de Cambodjaanse gids toen we door de wijk Hoc Mon reden: famous for breeding horse and cock (mn phonetisch geestig). De gids die overigens uiterlijk een sterke gelijkenis met Bob de Rooij had (zie foto).


Cao Dai - zonder meteen de hele Lonely Planet of Wikipedia over te schrijven - is een religie die begin vorige eeuw is bedacht en die een soort ratjetoe is van alle bestaande grote en kleinere godsdiensten. Ze accepteren zowel Mohammed, Buddha, als Jesus en Moses als profeten, maar zien bijvoorbeeld ook Victor Hugo en Louis Pasteur als media via welke de Cao Dai doctrine aan de mensheid wordt doorgegeven. De tempels hebben een hoog Walt Disney gehalte (zie foto's), "Het Heilige Oog" is het belangrijste symbool. Verder ondanks dit potentieel verlicht en vernieuwend klinkende concept voor een religie is het toch ook wel weer een hoop gedoe: 4x daags (6-12-18-0u) bidsessies, in dracht, knielen op de grond, strak in het gelid, vrouwen en mannen gescheiden... ik had wel weer genoeg gezien.






Volgende stop waren de Cu Chi tunnelcomplexen... een gebied van 400 vierkante kilometer wat gedurende de oorlog tussen een aantal US bases inlag. De lokale bevolking had een zeer ingewikkeld netwerk van 250km tunnels in dit gebied aangelegd waar ze konden schuilen tijdens bombardementen, sterker nog: waarbinnen ze compleet als gemeenschap konden functioneren. De gangen zijn extreem smal, zitten vol met extreem sadistische boobytraps, en de Amerikanen hebben het nooit weten te ontmantelen. Wel was er weer veel oorlogspropaganda omheen... begrijpelijk natuurlijk: dit zal hier wel altijd DE oorlog blijven, ook al zijn VietNam en US inmiddels politiek en economisch verbroederd... maar het zou fijn zijn als ze die animositeit dan ook op dit soort lokaties zouden temperen, en wat minder trots beelden laten zien van jongetjes en meisjes van 18 die tot Held zijn uitgeroepen vanwege het (terecht?) vermoorden van 18-jarige Amerikaanse jongetjes en meisjes die hun leven kwamen verstoren maar ook eigenlijk geen idee hadden wat ze daar aan het doen waren. Zat iemand op mijn simplistische wereldvisie te wachten?? Ongetwijfeld niet...Misschien iets teveel oorlogsliteratuur gelezen lately.

Goed, gelukkig mochten we na al deze beelden gezellig allemaal met machinegeweren schieten: een Kalashnikov in mijn geval... wat natuurlijk errug fijn was (pijn in schouder...). Daarna de tunnels in.


Waar ik het in de Ardennen wel 's schandelijk liet afweten toen er een nauwe spleet ingegaan moest worden op een speleologische excursie, beet ik hier maar even op m'n tanden en ging ik ervoor. De gangetjes zijn gemiddeld 90cm hoog en 40cm breed... best klein dus zeg maar. Dat ging allemaal best, totdat er ineens een aantal vleermuizen tussen ons door begonnen te fladderen... Thank God for sonars, maar.. als (niet tegen rabies ingeent) microbioloog is een vleermuis werkelijk een van de laatste dieren waarmee je een close encounter wilt hebben (dan nog liever een zieke kip). Lichte paniek, snel eruit... trekje van een sigaret (as if that would help).

Korte mededelingen:
-Ik ben verhuisd binnen het hotel naar een kamer aan de straat, werd een beetje depri van dit uitzicht... nu beter.


-Ik loop tegenwoordig voor het eerst in mijn volwassen leven in gestreken kleding rond, thanks to Vuong, het kamermeisje.
-Rijdend door Vietnam in zo'n eerder vermeld busje kom je vaak van die grote borden langs de weg tegen waar een overheidscampagne op afgebeeld is, bv over family planning, of HIV of dat soort dingen. De tekenstijl is erg karakteristiek, en doet ook nog een beetje aan van die ouwe Russische pamfletten denken... heb nog geen foto, maar google is gelukkig gul (gepikt van www.travelingtiger.com):


-Gisteren weer een ex-pat feestje van Duitse vrienden van een vriendin van Max. Veel te veel Riesling gedronken (nooit doen!) en het feest escaleerde om 4 uur zodanig dat ik mijn exit maakte door, overigens op verzoek van haarzelf, een enorm grote slagroomtaart in het gezicht van de gastvrouw te gooien (ik hoop dat ze me de foto's stuurt... het was kostelijk).

r

Ik weet niet of ik nog terugkom

Man!
Ik heb zojuist de deal van mijn leven gesloten.
Afgelopen zaterdag op ex-pat rooftopparty een meisje, Hieu, gesproken, die manager is van een fancy massage-salon in het ex-pat district. Ze heeft allerlei diploma´s in zowel Vietnameze, als Thaise, als medische massage, voetreflexologie... the works. Maarrrrrrrr.... ze wil zo graag gitaar leren spelen. And that's where I come in.
Dus... we ruilen 1 uur gitaarles voor 1 uur massage on a regular basis. Enne.. dat is fijn, erg fijn. Ze kan - om het zo maar te zeggen - erg goed de vinger exact en heel priemend op de zere plek leggen en vervolgens aandrukken en er met beide voeten op gaan staan... en dat is fijn... erg fijn. Volgende week weer.
Man!

(O ja... op datzelfde feestje vroeg een Vietnameze kerel mijn kaartje, en of ik een keer koffie met hem wilde drinken. Mwahh... dacht het nieieiet)

Confessions on a third floor

(vrij naar Madonna... je moet toch wat om titels op te leuken, alhoewel het meteen al minder wordt als je het uit denkt te moeten leggen. Ik begreep dat haar show in bepaalde kringen weer flink wat stof deed opwaaien in het anders zo keurige NL van Donner en Rouwvoets... demonstraties, kamervragen... altijd spannend)

Even een paar lastige dagen gehad.
Toen ik hier aankwam had ik met een aantal dingen te kampen die je als een directe aanval op je persoonlijke integriteit zou kunnen zien: jetlag, hitte, (ernstige) verandering van leef- en werkomgeving, weinig sociaal verkeer.
De meesten van jullie weten ook dat ik het de laatste weken voor mijn vertrek wat minder strikt was in het overtuigd niet-roker zijn. Met andere woorden, binnen een week Saigon rookte ik een pakje Marlboro per dag (voor 65 cent per pakje, dat dan weer wel). Zie ook hotelkamer foto, beneden.


Dat kon natuurlijk niet zo doorgaan en dus moest er gestopt worden.
Afgelopen zaterdag had ik nog een feestje, deze maandag was een vrije dag in verband met Independence Day... kortom: zondag stoppen.
Inmiddels ruim 4 dagen verder en nog steeds clean... best trots op mezelf, had eigenlijk niet verwacht in de vreemde daar mee te kunnen copen. Tot ik me realiseerde wat voor dag het zondag was: zondag was het 3 september*.

Een ander ding waar je voor moet waken in het leven, zoals elke jongeman weet, is dat je niet verliefd moet worden op de barvrouw.
Inmiddels realiseer ik me - net op tijd - dat je dat ook niet moet doen als de barvrouw daar op allerlei manieren aanleiding toe geeft. Door je bijvoorbeeld mee uit eten te vragen, door af te spreken om mogelijk samen naar Ankor Wat te gaan voor 3 dagen, door me achterop haar (gele) brommer door Saigon te vervoeren en mee te nemen naar veraf gelegen cafeetjes voor koffie en ijs en dergelijke zaken. De barvrouw is namelijk een professionele flirt, en de barvrouw vertrekt bovendien vandaag voor een maand naar haar vriendje in ierland (De barvrouw had heus al wel eerder gezegd dat ze een vriendje in ierland had, maar ik koos er toen voor om dat niet te horen). Daarnaast is de barvrouw natuurlijk wel een ontzettend leuke vrouw om dingen mee te doen om het verblijf hier te veraangenamen, en dat gaan we dus ook gewoon doen... Verder leest de barvrouw mijn weblog soms en daarom noem ik even geen namen ;)

Goed, tot zover de valkuilen van grootstedelijk Vietnam en hoe daar weer uit te klimmen

Workwise ben ik inmiddels bevoegd om in de hoogste biosafety level cabinets hier te werken (CATIII heet dat hier), en dat heb ik zojuist ook gedaan... voelt op een of andere manier toch wat minder safe en sound dan in NL.
Verder heb ik deze week de page proofs van het laatste artikel van mijn proefschrift gefiatteerd, en dat stuk wordt waarschijnlijk deze week online gepubliceerd (Eur J Clin Microbiol Infect Dis) en kreeg ik van een ander tijdschrift een eerste versie van een artikel over echinococcose terug dat na minor revisions ook geaccepteerd zal worden (Diagn Microbiol Infect Dis). Dus dat gaat allemaal goed... helaas gaat het opzetten van mijn eigen proeven nog wat stroever, maar ik vermaak me.

O ja, ik heb voor $25 een prachtige acoustische gitaar gekocht (paars)!



ja... paars ja.

...en dit weekend ga ik voor het eerst een tripje doen, zonder barvrouw :)

lator
r

*3 september is zoals iedereen weet de enige dag waarop het zinvol is om met roken te stoppen, van oudsher. Want direct na het lowlands weekend; want tot nu toe is Bau de enige geweest die echt gestopt is en dat was per 3 september, en ook mijn twee enige ooit langer dan 6 mnd volgehouden pogingen dateren van een 3 september. Zoals bv. 3 september 2005 :)